„Trauma i pamięć. Mózg i ciało w poszukiwaniu autentycznej przeszłości” Peter A. Levine.
Kierując się mocno ograniczoną przestrzenią w bagażu podręcznym, zabrałam tę książkę na krótki urlop w Bułgarii. I muszę przyznać, że dużo ciekawsze było zgłębianie kolejnych rozdziałów książki niż odkrywanie zaułków Słonecznego Brzegu. Destynacja urlopowa średnio trafiona za to ta niewielka, niepozorna książka, która po brzegi wypełniona jest wiedzą o pamięci i traumie, zdecydowanie godna polecenia.
Rozpoczyna się dość obszernym wprowadzeniem do tematyki pamięci, w ramach którego poznajemy bliżej wszystkie systemy pamięci oraz ich wzajemne powiązania. Następnie dowiadujemy się, jak pamięć proceduralna wpływa na nasze uczucia, myśli, doznania i reakcje oraz jak z jej pomocą renegocjować traumę.
Jest to jedno z ciekawszych opracowań tłumaczących właściwości i specyfikę poszczególnych form pamięci, które miałam okazję przeczytać, a było ich dość sporo – pamięć jest dla mnie tematem arcyciekawym.
Wiedza ta stanowić będzie fundament dla zrozumienia złożonych mechanizmów traumy i radzenia sobie z nią, o czym jest mowa w dalszej części książki.
Wobec tego, iż jest to książka skierowana przede wszystkim do terapeutów pracujących z osobami zmagającymi się z traumatycznymi wspomnieniami, spora jej część poświęcona jest opisowi przebiegu sesji terapeutycznych prowadzonych przez Levina przy wykorzystaniu metody Somatic Experiencing (SE) w odniesieniu do konkretnych przypadków osób, z którymi miał okazję pracować.
Autor wyjaśnia, czym jest opracowana przez niego naturalistyczna metoda pracy z traumą Somatic Experiencing (doświadczenie somatyczne) i uzasadnia, dlaczego jest ona skuteczniejsza i bezpieczniejsza od terapii opartych o doświadczenie katharsis (tj. metoda przedłużonej ekspozycji lub powracania do krytycznego zdarzenia), które polegają na oduczaniu się sposobów reagowania na traumę poprzez wielokrotne powracanie do traumatycznych wspomnień.
SE skupia się na ciele i doznaniach z niego płynących, dążąc do uaktualnienia wspomnień, poprzez m.in. włączenie nowych somatycznych doświadczeń z tu i teraz, które umożliwią spojrzenie na traumatyczne wspomnienie z poczuciem siły i sprawczości, których zabrakło w momencie traumy.
Nie jest możliwe przepracowanie traumatycznych wspomnień nie zmieniając najpierw tego, jak czujemy się tu i teraz, bo nasz stan emocjonalny, doznania i odczucia wpływają na to co i jak pamiętamy.
Pamięć nie jest niczym stałym: ani stabilną konstrukcją, ani obrazem wyrytym w kamieniu. Jest raczej jak domek z kart, niepewnie ustawiony na ruchomych piaskach czasu, na łasce interpretacji i konfabulacji.
Książkę polecam osobom pracującym z osobami z doświadczeniem traumy i wszystkim tym, którzy zainteresowani są tematem pamięci oraz metodami pracy z traumą, zwłaszcza SE. Nie jest to może lekka i przyjemna lektura popularnonaukowa, ale stanowi wartościowe źródło wiedzy i pokazuje niezwykłe powiązania pomiędzy ciałem i umysłem. Polecam bardzo.
